¨Os exércitos encantados do rei Artús¨ (1)
“E unha era que como había moitos charcos e lameiros,
chegado o verán saían deles tantos mosquitos cínifes que, erguéndose á
posta do sol, pola veiga abaixo
voando, resplandecían as ás que parecían armas, e os da terra que os vían
dicían e afirmaban que era o rei Artús que estaba encantado co seu exército
naquela veiga…, así ó crían porque dicían que seus pais e avós, e devanceiros así o dixeran e afirmaran. Estas
e outras malicias, parvadas e pecados quitáronse e desterráronse co novo
edificio”.
“Origen,
fundación y primeros tiempos del Buen
Jesús de Trandeiras”
Boletín de la comisión de monumentos de Orense XI
(1936-1939)
Manuscrito
orixinal do s. XVI. Transcrición de Antonio Cruceiro Freijomil
|
Comentarios
Publicar un comentario