¨DESCRICIÓN DA LAGOA DE ANTELA NO ANO 1931 POR UN VECIÑO DE SANDIÁS¨



“A xa nomeada carretera que vai pra Xinzo, un Km. despois de Coalloso, alcóntrase coa Veiga (Lagoa de Antela) e crúzaia n´unha extensión de dous Km. e medio; o ir a dereita qued´a veiga de Couso, e a esquerda empeza a estenderse a veiga de Sandiás con distintos nomes (o Areal, Antela, Arrotea, Valadiño, o Teso; e despois a das Pegas, a de Cardeita, etc.) todas sen límites señalados e fixos.

Perpendicular a carretera (e por tanto na maior extensión) estendes´a ¨ría¨ (Río de pouca corrente, pantanoso, e soparado en dous por unha govia de trozos discontinuos) n´ela hai unha especie de xuncos chamados ¨o vión¨ que moito é segado e traido pra botar na corte e faguer esterco, i´encanto esta na Veiga cómeno as vacas. Esta ¨ría¨ que no inverno ocupa casi tod´a Veiga e no verán ven a desaparecer por completo quedando sólo algunhos pantanos, sopara dúas partes distintas, ¨o Cabo d´Arriba¨ (N.) e ¨o Cabo d´Abaixo; este tamén está dividido en dous por unha demarcación, o N. pertence co ¨Cabo d´Arriba¨ ós pobos indicados, e o S. pertence a Xinzo, Baronzás, Morgade, Pena...

Dende sempre, o vir a primaveira, que vai quedando reducid´o domiño das augas, mantén bos rebaños d´ovellas e alí pacen tamén tod´o día as vacas dos veciños que se adican a labregos, como é de suponer, todos de quitado o cura e o maestro. Antes había tamén moitas bestas e boas ¨a herba d´a Veiga facialle noito ben á besta¨; pero, hoxe ise número xa é ben máis pequeno i´esta disminuindo, debido a que as mulas, e os cabalos non defenden por´o baixo precio que teñen na feira”.
¨Resume xeneral de folk-lore de Sandiás¨

Urbano Santana

Revista Nós, xuño-setembro, 1931.

Comentarios

Publicacións populares deste blog

María Concepción Méndez Gándara, mestra en varias localidades da provincia e alcaldesa de Sandiás durante moitos anos, nova entrada do blog ¨Historia das nosas mulleres¨

¨Cousas da Limia"

#Memoriarural 1988: O 6 de febreiro de 1988, Centristas de Galicia aclamaba como líder único, o seu fundador, Victorino Núñez, no seu primeiro congreso constituinte no Monte Medo (Baños de Molgas)